Głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna), głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata)
Głóg to ciernisty krzew z rodziny różowatych, występujący w Europie, Ameryce
Północnej i Azji. W Polsce najpopularniejsze są dwa gatunki: głóg dwuszyjkowy oraz jednoszyjkowy. Oba kwitną na biało, jednak różnią się wyglądem liści oraz owoców. Można je spotkać na skraju lasów, w parkach, przydrożnych zaroślach oraz przydomowych ogródkach. W Polsce występuje również głóg szkarłatny (kwitnący na różowo), który jest pozbawiony leczniczych właściwości.
Surowiec stanowią całe lub pocięte kwiatostany wraz z towarzyszącymi im liśćmi. Głównym składnikiem czynnym są flawonoidy (głównie glkozydy kemferolu i kwercetyny), m.in. witeksyna, izowiteksyna, apigenina, hiperozyd. Podobne związki czynne, chociaż w innych proporcjach i mniejszej ilości występują również w owocach głogu (surowiec ten wykazuje słabsze działanie w porównaniu do kwiatostanów głogu).
Głóg jest ceniony przede wszystkim ze względu na działanie tonizujące pracę serca i zwiększające siłę jego skurczów. Działa także rozkurczowo na mięśnie gładkie, m.in. naczyń krwionośnych wieńcowych i mózgowych/ Zmniejszenie napięcia naczyń oraz zwiększenie dopływu krwi powoduje obniżenie ciśnienia oraz lepsze dotlenienie mięśnia sercowego, dzięki czemu pracuje ono bardziej ekonomiczne. Działanie rozkurczowe w obrębie naczyń mózgowych powoduje z kolei lepsze dotlenienie i dystrybucje składników odżywczych, co usprawnia pracę mózgu. Niewątpliwą zaletą głogu jest jego łagodne oraz długotrwałe działanie.
Ze względu na swoje działanie, przetwory z głogu znalazły zastosowanie w preparatach stosowanych pomocniczo w zaburzeniach pracy serca, głównie w niewydolności serca o niewielkim nasileniu, łagodnym nadciśnieniu oraz zaburzeniach rytmu serca na tle nerwowym (tzw. kołatanie serca). Należy jednak pamiętać, że leczenie ww. dolegliwości zawsze powinno być poprzedzone konsultacją lekarza. Ponadto podczas stosowania preparatów głogu warto mieć na uwadze, że mogą one nasilać działanie glikozydów nasercowych oraz preparatów obniżających ciśnienie krwi. Nie powinny być także stosowane przez osoby z niskim ciśnieniem.
Ożarowski A., Jaroniewski W.: Rośliny lecznice i ich praktyczne zastosowanie. Instytut wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987, 162-164
http://www.farmakognozjaonline.pl/baz_suro/baza.php?jezyk=&klasa=flos&id=24
