Morwa Biała (z łac. Morus alba)

Morwa biała (z łac. Morus alba) jest niewielkim drzewem iglastym z rodziny morwowatych. Pochodzi z Chin, do Europy dotarła ok. XI wieku i stanowiła paszę dla jedwabników morwowych. Obecnie występuje niemal na całym świecie. Mimo że w Azji prozdrowotne właściwości morwy były wykorzystywane od stuleci, w świecie Zachodu jej największe zalety odkryto dopiero w ubiegłym wieku.  Nazwa rodzajowa biała nie pochodzi, jak często się uważa od koloru owoców (które są nie tylko białe, ale również różowe lub czerwone) ale od białawego koloru kory.

Morwa biała – właściwości

W fitoterapii stosuje się głównie liście morwy białej. W liściach znajdują się liczne związki m.in. fitosterole, flawonoidy (rutyna, kwercetyna) olejki eteryczne, kwasy (salicylowy, walerianowy, propionowy i octowy) i pektyny. Zawierają one również wiele witamin (A, B1, B2 i C), garbników oraz mikroelementów (żelazo, mangan, miedź, cynk i bor). Liście morwy są bogatym źródłem aminokwasów nie produkowanych przez ludzki organizm: metioniny, treoniny, hi­stydyny, leucyny, tryptofanu, argininy, proliny i kwasu asparaginowego.

W liściach morwy białej występuje alkaloid DNJ (1-dezoksynojirimycyna). DNJ hamuje działanie enzymów odpowiadających za rozkład węglowodanów do cukrów prostych w jelicie, unimożliwiając ich wchłonięcie w jelicie.  Zmniejszając wchłanianie cukrów morwa pośrednio wpływa na regulowanie poziomu glukozy we krwi. Z tego względu działa również korzystnie na utrzymanie prawidłowej masy ciała. Badania wskazują, że związki zawarte w liściach morwy mogą wpływać na poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Liście morwy występują w jedno i wieloskładnikowych suplementach diety, są wykorzystywane w herbatach oraz jako sypie zioła.

  • Walkowiak A., Kozłowicz M., Pozorska A., Zielińska J. i wsp., Morwa biała (Morus alba) jako naturalne źródło związków o działaniu przeciwcukrzycowym, Farm Pol, 2019, 75 (8): 426–430
  • Grześkowiak J., Łochyńska M., Związki biologicznie aktywne morwy białej (Morus alba L.) i ich działanie lecznicze, Postępy Fitoterapii 1/2017; 31-35

Herbatkowy poradnik