Babka lancetowata (Plantago lanceolata), zwana również babką wąskolistną lub języczkami polnymi, to gatunek byliny o wąskich i długich liściach, które są zebrane w przyziemną różyczkę. Młode liście są jadalne, a w wielu krajach europejskich dodaje się je do sałatek, surówek, zup, koktajli czy gotuje jak kapustę. Pod ziemią znajdują się natomiast krótkie kłącza. Kwiatostan babki ma postać jajowatego lub kulistego kłosa osiągającego wysokość do 40 cm. Ta lecznicza roślina występująca powszechnie na łąkach, brzegach zbiorników wodnych, podwórkach czy w ogrodach w strefie klimatu umiarkowanego, charakteryzuje się wysoką zdolnością do dostosowywania się do panujących warunków.
Ziołolecznictwo wykorzystuje właściwości babki już od czasów starożytnych. Przede wszystkim używano jej liści jako okładów na trudno gojące się rany.
Jako surowiec wykorzystuje się liść babki lancetowatej, zbierany w czasie jej kwitnienia. Surowiec zawiera glikozydy irydoidowe, związki polisacharydy śluzowe, fenolokwasy, garbniki, flawonoidy i związki krzemu. Największe znaczenie mają glikozydy irydoidowe, szczególnie aukubina która posiada właściwości przeciwzapalne oraz obecności garbników o działaniu ściągającym. Polisacharydy śluzowe działają powlekająco na błony śluzowe. Z tego względu surowiec i jego przetwory stosowane są pomocniczo wewnętrznie w nieżytach dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Zewnętrznie natomiast jako wsparcie procesu gojenia ran. Liście babki lancetowej wchodzą w skład mieszanek ziołowych i syropów stosowanych na kaszel.
Ekstrakt z babki lancetowatej jest niewskazany dla kobiet w ciąży lub znajdujących się w okresie laktacji. Ze względu na brak danych, liście babki lancetowatej i jej przetwory nie są zalecane poniżej 18 roku życia.
- Wydawnictwo Naukowe PWN Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa
- Matławska I., Farmakognozja, Poznań 2008r
- EMA, Community herbal monograph on Plantago lanceolata L., folium, 2014
