Koper włoski (z łac. Foeniculum vulgare Mill.), nazywany również fenkułem, jest wieloletnią rośliną zielną z rodziny selerowatych. Naturalnym siedliskiem kopru są żyzne ziemie krajów basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej, jednakże obecnie jest powszechnie uprawiany we wszystkich obszarach strefy umiarkowanej w celach spożywczych i farmaceutycznych.
Dzięki swym dobroczynnym właściwościom, fenkuł był znany i stosowany już w czasach starożytnych. W Rzymie i Grecji wykorzystywano go przeciwko bólom głowy i kolkom oraz w chorobach skóry. Podobno gladiatorzy nacierali przed walką mięśnie wyciągiem z nasion kopru, ponieważ wierzyli w jego działanie wzmacniające siły i zwiększające odwagę. Wzmianki o koprze jako o rzkomym remedium na zaburzenia miesiączkowe i choroby układu moczowego oraz wspieraniu laktacji u matek znaleźć można w starożytnym dziele „De Materia Medica” Dioskuridesa (I w.).
Obecnie w ziołolecznictwie stosuje się zbierany wczesną jesienią owoc zawierający nasiona kopru włoskiego. Obfituje on w liczne składniki o prozdrowotnych właściwościach: flawonoidy (m.in. rutyna, kwercetyna), stigmasterol, białka oraz cukry. Fenkuł może się również poszczycić dużą zawartością błonnika, kwasu foliowego, witamin A, K, C oraz minerałów – potasu, żelaza, wapnia, magnezu i fosforu. Zawiera ponadto olejki eteryczne zawierające m.in. anetol i limonen, które nadają roślinie charakterystyczny aromat.
Dzięki wielu związkom zawartym w surowcu, koper włoski posiada właściwości wiatropędne i rozkurczowe przez co działa korzystnie na układ pokarmowy. Wyciąg z nasion fenkułu wykazuje również właściwości pobudzające łaknienie, ponieważ reguluje wydzielanie soku żołądkowego. Warto również stosować koper włoski (bulwę, liście i łodygi) w kuchni. Jego interesujący zapach oraz duża ilość witamin i minerałów podkreślą smak potraw oraz wspomogą prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
