PORZECZKA CZARNA (z łac. Ribes nigrum L.) krzew o pędach wzniesionych, osiągających 1-2 m wysokości. Kwitnie w kwietniu i maju. Owoce ma duże, czarne o charakterystycznym zapachu. Porzeczka czarna występuje w Europie, Azji i Ameryce. W Polsce spotkać jak można w niedużych skupiskach leśnych i zaroślach, nad brzegami rzek jak również w podszyciach olchy, ale także jest rośliną uprawianą w ogródkach i na działkach. Surowce zielarskie są pozyskiwane ze specjalnie prowadzonych upraw. Jest rośliną częściową podlegającą ochronie.
Owoce czarnej porzeczki zawierają glikozydy cyjanidyny i delfinidyny, Wit. C, witaminy z grupy B, kwas cytrynowy, pektyny, kwasy organiczne, garbniki. Witaminy P, A ale również związki mineralne z zawartością boru, potasu i żelaza.
W ziołolecznictwie pozyskiwane są nie tylko owoce ale również liście czarnej porzeczki, które zbiera się w czasie kwitnienia i na początku dojrzewania owoców. Liście czarnej porzeczki zawierają flawonoidy, pochodne kwercetyny i izoramnetyny, garbniki, olejki eteryczne, ale również alfa – pinen, geraniol, cymol i limonen, kwasy organiczne, pektyny, barwniki antocyjanowe, znaczne ilości witaminy C i witam z grupy B i sole mineralne z zawartością boru, potasu i żelaza.
Owoce czarnej porzeczki wykorzystywane są do sporządzania soków owocowych, nalewek, przetworów, również jako składnik herbatek owocowych. Ze względu na bogatą zawartość witamin i składników mineralnych owoce porzeczki są stosowane jako wsparcie prawidłowej pracy układu odpornościowego. Wyciągi z liści czarnej porzeczki ze względu na obecność flawonoidów wykazują właściwości napotne, wspierające prawidłową pracę układu moczowego, a dzięki obecności garbników działanie ściągające. Zewnętrznie wyciągi stosowane są do płukania jamy ustnej i gardła.
- E. Senderski Prawie wszystko o ziołach
- Wydawnictwo Naukowe PWN Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa
