ROKITNIK ZWYCZAJNY (łac. Hippophë rhamnoides)
ciernisty, dwupienny krzew lub drzewo z rodziny oliwnikowatych, występujący w południowej i środkowej Europie, zachodniej i środkowej Azji, na Syberii, na Kaukazie, w Himalajach. W Polsce rośnie na piaszczystych zboczach i klifach nadmorskich, w dolinie Wisły i w górach (zwłaszcza w Pieninach).
Rokitnik na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną prawną.
Substancje:
Owoce rokitnika zawierają znaczne ilości witamin: C,E, z grupy B i karetonoidy (prowitamina A). Ponadto są bogate w ksantofile, fosfolipidy, garbniki, kwasy organiczne i sole mineralne. Zawierają tłusty olej (nienasycone kwasy tłuszczowe).
Działanie i zastosowanie:
Właściwości lecznicze rokitnika znali już starożytni Grecy i Rzymianie. Surowcem zielarskim są świeże i suszone owoce, wyciąg olejowy oraz kora, która zawiera specyficzne związki działające na centralny układ nerwowy. Substancje czynne zawarte w owocach wzmacniają wzrok, opóźniają procesy starzenia się i zwiększają odporność organizmu. Wyciąg olejowy stosowany zewnętrznie przyspiesza gojenie uszkodzeń skóry i błon śluzowych. Stosowany jest przy odleżynach, egzemach, odparzeniach, odmrożeniach, zapaleniach błony śluzowej, chorobie żołądka oraz jako środek przeciwbólowy. W medycynie stosowane są jako środek zastępujący tran. Przetwory z owoców takie jak: marmolada, dżem i konfitury działają wspomagająco przy nadciśnieniu.
______________________________________________________________________
(1) Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN
(2) Otwarta Encyklopedia Leśna www.lasypolskie.pl
